Bajka „Goryl Grześ poznaje świat”

Bajka „Grześ i zagubiony szympans” to pouczająca historia o młodym gorylu, który wyrusza na poszukiwanie przygód w afrykańskiej dżungli. Opowieść uczy nas, jak ważne są takie wartości jak przyjaźń, empatia i gotowość do niesienia pomocy innym. Morał bajki pokazuje, że otwartość na nowe doświadczenia i przyjaźnie wzbogaca nasze życie.

Grześ i zagubiony szympans

W samym sercu afrykańskiej dżungli, wśród gęstych koron drzew i bujnej roślinności, mieszkał młody goryl o imieniu Grześ. Był on ciekawskim i żądnym przygód małpim chłopcem, który uwielbiał poznawać otaczający go świat.

Pewnego słonecznego poranka, Grześ obudził się pełen energii i zapału. „Mamo, mamo!” – zawołał podekscytowany – „Dzisiaj chcę wyruszyć na wyprawę i odkryć tajemnice dżungli!”. Mama Gorylica spojrzała na niego z troską, ale wiedziała, że nadszedł czas, aby jej syn zaczął poznawać świat na własną rękę.

„Dobrze, synku” – odpowiedziała – „Ale pamiętaj, bądź ostrożny i nie oddalaj się zbyt daleko od naszego stada”. Grześ przytaknął z entuzjazmem i ruszył w głąb dżungli, nie mogąc doczekać się, jakie przygody na niego czekają.

Wędrował przez gęste zarośla, podziwiając piękno otaczającej go przyrody. Kolorowe ptaki śpiewały na gałęziach, a motyle tańczyły w promieniach słońca. Grześ czuł się jak prawdziwy odkrywca, gotowy stawić czoła każdemu wyzwaniu.

Nagle, usłyszał dziwny dźwięk dochodzący z pobliskich krzaków. Ciekawość wzięła górę i Grześ postanowił to sprawdzić. Gdy odsunął liście, jego oczom ukazał się mały, przestraszony szympans. „Nie bój się” – powiedział łagodnie Grześ – „Jestem Grześ, a ty jak masz na imię?”.

Szympans niepewnie wyszedł z ukrycia i przedstawił się jako Tymek. Okazało się, że zgubił się w dżungli i nie mógł odnaleźć drogi powrotnej do swojej rodziny. Grześ, będąc dobrym i uczynnym gorylem, postanowił pomóc nowemu przyjacielowi.

Razem ruszyli na poszukiwania stada Tymka, przemierzając gęste zarośla i pokonując leśne przeszkody. Grześ dzielił się swoją wiedzą o dżungli, pokazując Tymkowi, które owoce są jadalne, a których lepiej unikać. W zamian, Tymek opowiadał mu o zwyczajach szympansów i ich codziennym życiu.

Po długiej wędrówce, w końcu udało im się odnaleźć stado Tymka. Szympansy były wdzięczne Grzesiowi za pomoc i zaprosiły go, aby został ich honorowym gościem. Grześ spędził resztę dnia, bawiąc się i poznając nowych przyjaciół, ucząc się, że w życiu ważna jest wzajemna pomoc i otwartość na innych.

Gdy słońce zaczęło chylić się ku zachodowi, Grześ pożegnał się z Tymkiem i jego rodziną, obiecując, że jeszcze kiedyś ich odwiedzi. Z sercem pełnym nowych doświadczeń i przyjaźni, wyruszył w drogę powrotną do swojego stada, nie mogąc się doczekać, aby opowiedzieć mamie o swojej niezwykłej przygodzie.

Tajemnice jaskini nietoperzy

Następnego dnia, Grześ obudził się z głową pełną pomysłów na kolejne wyprawy. Tym razem postanowił zbadać tajemnicze jaskinie, o których opowiadała mu mama. „Bądź ostrożny, synku” – przestrzegła go mama Gorylica – „Jaskinie mogą być niebezpieczne, jeśli nie znasz drogi”.

Grześ obiecał, że będzie uważał i wyruszył w stronę skalistych wzgórz. Po krótkim marszu dotarł do wejścia do jaskini. Choć było ciemno i trochę przerażająco, ciekawość Grzesia była silniejsza niż strach.

Wkroczył do środka, jego oczy powoli przyzwyczajały się do mroku. Nagle, usłyszał ciche popiskiwanie dochodzące z głębi jaskini. Grześ ruszył w kierunku dźwięku i odkrył małą, przestraszoną nietoperzycę, która zaplątała się w pajęczynę.

„Nie bój się, maleńka” – powiedział łagodnie Grześ – „Zaraz cię uwolnię”. Delikatnie rozplątał pajęczynę i oswobodził nietoperzycę. „Dziękuję ci, dzielny gorylku” – pisnęła z wdzięcznością – „Jestem Zuzia, miło mi cię poznać”.

Grześ i Zuzia postanowili razem zbadać jaskinię. Nietoperzyca, znająca każdy zakamarek, pokazała Grzesiowi niezwykłe formacje skalne i podziemne jeziorka. Grześ był zachwycony pięknem ukrytego świata, a Zuzia cierpliwie odpowiadała na wszystkie jego pytania.

W pewnym momencie natknęli się na wąskie przejście, prowadzące do kolejnej komory jaskini. „Bądź ostrożny, Grzesiu” – ostrzegła Zuzia – „To przejście może być niestabilne”. Ale Grześ, kierowany ciekawością, postanowił sprawdzić, co kryje się po drugiej stronie.

Gdy tylko wkroczył do komory, usłyszał niepokojący huk. Okazało się, że część stropu jaskini zaczęła się zapadać! Grześ i Zuzia musieli działać szybko. Dzięki swojej sile i zwinności, Grześ pomógł Zuzi wydostać się na zewnątrz, a sam w ostatniej chwili uniknął spadających głazów.

Na zewnątrz, oboje odetchnęli z ulgą. „To była niezła przygoda, co nie?” – zaśmiał się Grześ. Zuzia przytaknęła, wdzięczna za ratunek. „Dziękuję, Grzesiu, jesteś prawdziwym bohaterem” – powiedziała.

Grześ zrozumiał, że choć ciekawość jest ważna, trzeba też zachować ostrożność i słuchać rad przyjaciół. Pożegnał się z Zuzią, obiecując, że będzie ją odwiedzał, i ruszył w drogę powrotną do domu, bogatszy o kolejne doświadczenie i nową przyjaźń.

Grześ kontra kłusownicy

Mijały dni, a Grześ coraz śmielej poznawał dżunglę i jej mieszkańców. Pewnego ranka, gdy zbierał owoce na śniadanie, usłyszał przeraźliwy krzyk. Bez wahania ruszył w kierunku hałasu, gotów nieść pomoc potrzebującym.

Na polanie zobaczył małą małpkę, uwięzioną w sidłach zastawionych przez kłusowników. „Nie bój się, malutka” – powiedział Grześ – „Uwolnię cię”. Z wielką ostrożnością rozplątał pułapkę i delikatnie uwolnił przestraszone zwierzątko.

„Dziękuję, dziękuję!” – wykrzyknęła małpka – „Jestem Lili, a ty jesteś moim bohaterem!”. Grześ zarumienił się, słysząc te słowa. „Cieszę się, że mogłem pomóc, Lili” – odpowiedział skromnie.

Lili opowiedziała Grzesiowi o kłusownikach, którzy ostatnio coraz częściej pojawiali się w dżungli, zastawiając pułapki na zwierzęta. Grześ poczuł, że musi coś z tym zrobić. Nie mógł pozwolić, aby jego przyjaciele byli narażeni na niebezpieczeństwo.

Razem z Lili wyruszył na poszukiwanie kłusowników, chcąc ich powstrzymać. Po drodze spotkali inne zwierzęta, które również ucierpiały przez działalność ludzi. Grześ wysłuchał ich historii i obiecał, że zrobi wszystko, co w jego mocy, aby przywrócić spokój w dżungli.

W końcu natknęli się na obozowisko kłusowników. Grześ, korzystając ze swojej siły i sprytu, zakradł się do obozu i zniszczył wszystkie pułapki. Następnie, z pomocą swoich przyjaciół, przepędził kłusowników, dając im do zrozumienia, że zwierzęta dżungli nie będą już więcej tolerować ich obecności.

Wieść o bohaterskim czynie Grzesia szybko rozniosła się po całej dżungli. Zwierzęta zorganizowały wielką ucztę na jego cześć, dziękując mu za odwagę i dobroć. Grześ, choć dumny ze swoich osiągnięć, pozostał skromny. „Zrobiłem tylko to, co należało” – powiedział – „W dżungli wszyscy jesteśmy rodziną i musimy o siebie dbać”.

Od tego dnia, Grześ stał się strażnikiem dżungli, dbającym o bezpieczeństwo i spokój wszystkich jej mieszkańców. Jego przygody stały się legendą, a on sam – wzorem dla młodszych zwierząt.

Wieczorem, gdy Grześ wrócił do swojego stada, mama Gorylica przytuliła go mocno. „Jestem z ciebie taka dumna, synku” – powiedziała ze łzami w oczach – „Wyrosłeś na wspaniałego, odważnego goryla”. Grześ uśmiechnął się, wiedząc, że to dopiero początek jego przygód i że zawsze będzie gotów nieść pomoc tym, którzy jej potrzebują.

I tak, dzielny goryl Grześ stał się bohaterem dżungli, a jego historia była opowiadana z pokolenia na pokolenie, ucząc młode zwierzęta o sile przyjaźni, odwadze i dobroci. Bo w końcu, jak mawiał sam Grześ: „W dżungli wszyscy jesteśmy rodziną, a rodzina zawsze trzyma się razem”.

 

Bajka przygotowana przez redakcję portalu Bajka przygotowana przez redakcję portalu Infantylny

Originally posted 2024-07-05 09:20:05.